Zgodnie z prawem kanonicznym co pięć lat biskup winien wizytować parafie swojej diecezji. Wizytacja naszej parafii miała mieć miejsce w czerwcu, jednak ksiądz biskup trafił do szpitala i obrzędy wizytacji zostały przesunięte na inny termin. 

Pierwszą część wizytacji ksiądz biskup odbył w niedzielę 3 września. Spotkał się z księżmi na wspólnym śniadaniu, następnie odbył indywidualne rozmowy z dwoma księżmi mieszkającymi w parafii następnie odbył się obrzęd przywitania biskupa w drzwiach kościoła. 

W wejściu do kościoła czekał na biskupa proboszcz z ozdobnym krzyżem, który biskup całuje. Ten specjalny krzyż nazywa się Pacyfikałem, symbolizuje przekazanie znaku pokoju w Chrystusie. Biskup nie jest prezesem firmy, ale przybywa jako następca apostołów. Tak jak Chrystus obdarzył apostołów swoim pokojem, tak i biskup obdarza nas pokojem otrzymanym od samego Zbawiciela.

Następnie podaje się biskupowi klucze od świątyni. Ten obrzęd symbolizuje przekazanie, duszpasterskiej troski o wspólnotę. Tak jak na co dzień w imieniu biskupa troskę duszpasterską sprawuje proboszcz, tak czas wizytacji jest okresem słuchania tego co chce powiedzieć pasterz diecezji. To jemu przysługuje pełna władza oraz troska o zbawienie dusz. 

Kolejnym znakiem liturgicznym, towarzyszącym wizytacji pasterskiej jest pokropienie wodą święconą. Biskup przychodzi do wspólnoty parafialnej i przypomina na samym początku tym gestem, że wszyscy jesteśmy dziećmi tego samego Boga przez fakt chrztu. Zanim popatrzymy na siebie jako na powołanych do różnych funkcji, musimy spojrzeć na siebie jako na siostry oraz braci – dzieci jednego Ojca w niebie. 

Po pokropieniu cała asysta uroczyście wchodzi do świątyni. 

Biskup wchodząc do świątyni udziela wszystkim indywidualnego błogosławieństwa. Pokój Chrystusa nie zostaje udzielony tylko służącym przy ołtarzu, ale każdemu ochrzczonemu z osobna. Każy chrześcijanin jest powołany do przyjęcia i przekazywania orędzia Ewangelii. 

Po dotarciu do ołtarza, proboszcz odmawia modlitwę za biskupa, prosząc by ten wytrwał w zdrowiu oraz Bożej łasce i umacniał wierzących na drodze zbawienia. 

Po modlitwach w świątyni biskupa przywitali przedstawiciele parafian. 

Na początku wizytacji proboszcz przedstawia sprawozdanie z działalności parafii w ostatnich pięciu latach. 

Następnie biskup celebrował Mszę świętą 

Śpiewy mszalne wykonywał nasz Parafialny Chór „Lutnia”.

Biskup w Słowie Bożym nawiązał do toczącej się na Ukrainie wojny 

Po Eucharystii odbyło się spotkanie z przedstawicielami parafii

Następnie z księdzem proboszczem i kapelanem biskup udał się na cmentarz parafialny by w kaplicy pomodlić się za zmarłych

Kolejna część wizytacji odbędzie się w nasz parafialny odpust ku czci św. Jadwigi Śląskiej w połowie października, gdzie ksiądz biskup odprawi sumę odpustową, zwizytuje kancelarię parafialną i spotka się z pozostałą częścią księży.  

 

Opracowanie: ks. Marcin Słodczyk

Foto: Mikołaj Wójtowicz, ks. Marcin Słodczyk

Trzeci dzień pielgrzymki to ostatnia prosta na Jasną Górę, pielgrzymi wychodzą z Nierady w stronę Częstochowy

Przejście przez Aleje Najświętszej Maryi Panny by dotrzeć na szczyt

 

Pokłon Maryi u stóp Jasnej Góry

Wejście do Kaplicy Cudownego Obrazu

i oczekiwanie na Mszę Świętą

 

Zdjęcia: Marta Wacławik, Piotr Piszczek oraz Biuro Prasowe Pielgrzymki Sosnowieckiej

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji z pierwszego dnia pielgrzymki Zagłębiowskiej na Jasną Górę. Z naszego dekanatu wyruszyła grupa około 100 osób. Pątniczy szlak rozpoczęła Msza Święta w Kościele Nawiedzenia NMP w Będzinie, przewodniczył jej ksiądz biskup Grzegorz Kaszak. 

 

 

Po Mszy pielgrzymi udali się w drogę 

Pierwszy postój w parafii Będzin – Łagisza

Czasami trzeba się zdrzemnąć…

Droga do Targoszyc

 

Jakby ktoś się zastanawiał czy pielgrzymka jest smutna i poważna … ks. Rafał rozwiewa wątpliwości  :)

 

Wejście do Targoszyc

I obiadek :)

Coś dla ducha… konferencja

I trochę tańca

 

Wyjście do Zendka, wraz z Jezusem Eucharystycznym

 

Nabożeństwo pokutne

Na koniec film z wyjścia pielgrzymki z Będzina – Syberki

 

Foto i video: Marta Wacławik, Zofia Pacak, Ks. Marcin Słodczyk

W ostatnią niedzielę lipca kilka dni po liturgicznym wspomnieniu św. Joachima obchodziliśmy Uroczystość patrona naszego kościoła i parafii św. Joachima. 

Uroczystej sumie odpustowej przewodniczył oraz wygłosił Słowo Boże – ks. Krzysztof Będkowski – proboszcz parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Sosnowcu – Ostrowach Górniczych

 

Nasz patron – święty Joachim miał pochodzić z zamożnej i znakomitej rodziny z Galilei. Już samo jego imię miało być prorocze, gdyż oznacza tyle, co „przygotowanie Panu”.

Apokryficzna Protoewangelia Jakuba z II wieku podaje, że Anna i Joachim byli bezdzietni. Małżonkowie daremnie modlili się i dawali hojne ofiary na świątynię, aby uprosić sobie dziecię. Joachim, będąc już w podeszłym wieku, udał się na pustkowie i tam przez dni 40 pościł i modlił się o Boże miłosierdzie. Wtedy zjawił mu się anioł i zwiastował, że jego prośby zostały wysłuchane, gdyż jego małżonka Anna da mu Dziecię, które będzie radością ziemi. Tak też się stało. Przy narodzinach ukochanej Córki, której według zwyczaju piętnastego dnia nadano imię Maria, była najbliższa rodzina.

 

 

W rocznicę tych narodzin urządzono wielką radosną uroczystość. Po urodzeniu się Maryi, spełniając uprzednio złożony ślub, rodzice oddali swą Jedynaczkę na służbę w świątyni. Kiedy Maryja miała 3 lata, oddano Ją do świątyni, gdzie wychowywała się wśród swoich rówieśnic, zajęta modlitwą, śpiewem, czytaniem Pisma świętego i haftowaniem szat kapłańskich. Wcześniej miał pożegnać świat Joachim. Według jednej z legend Annie przypisuje się trinubium – po śmierci Joachima miała wyjść jeszcze dwukrotnie za mąż.

 

Kult świętych Joachima i Anny był w całym Kościele – a więc także na Wschodzie – bardzo dawny i żywy. W miarę jak rozrastał się kult Matki Chrystusa, wzrastała także publiczna cześć Jej rodziców. Już w IV/V w. istniał w Jerozolimie kościółek przy dawnej sadzawce Betesda w pobliżu świątyni pod wezwaniem św. Joachima i św. Anny. Tu nawet miał być według podania ich grób. Inni miejsce grobu sytuowali przy wejściu na Górę Oliwną.

 

Św. Joachim ukazywany jest jako starszy, brodaty mężczyzna w długiej sukni lub w płaszczu. Występuje w licznych cyklach mariologicznych oraz z życia św. Anny. Jego atrybutami są: anioł, Dziecię Jezus w ramionach, dwa gołąbki w dłoni, na zamkniętej księdze lub w małym koszyku, jagnię u stóp, laska, kij pasterski, księga, zwój.

Foto: Ks. Marcin Słodczyk